Σε πολλές από τις συζητήσεις που έχω ανά καιρούς με τους ασθενείς μου αλλά και καμιά φορά σε κοινωνικό πλαίσιο με φίλους ανακαλύπτω πως εδώ και αρκετά χρόνια επικρατεί μια ένταση, μια σχεδόν εμπόλεμη κατάσταση ανάμεσα σε άντρες και γυναίκες. Το δημογραφικό τους προφίλ είναι συνήθως 30 και κάτι, επιτυχημένοι επαγγελματικά, μορφωμένοι και ελεύθεροι. Και παρόλο που θα νόμιζε κανείς πως αυτές οι προϋποθέσεις θα αποτελούσαν μια εξαιρετική πλατφόρμα ευτυχίας, ανταυτού μία καχυποψία και μία επιφυλακτικότητα προς το αντίθετο φύλο φαίνεται να περιπλέκει τα συναισθήματα και τη ζωή των νεαρών αυτών ατόμων.
Εδώ και αρκετά χρόνια παρακολουθώ με ενδιαφέρον τις κοινωνικές εξελίξεις οι οποίες καθορίζουν σε μεγάλο βαθμό τις ανθρώπινες σχέσεις. Η επανάσταση στο διαδυκτιακό χώρο, η ραγδαία άνοδος των γυναικών στον επαγγελματικό χώρο, η μετά-φεμινιστική εποχή και φυσικά η κατάρρευση του πατριαρχικού αρχέτυπου με το οποίο οι περισσότεροι τριαντάρηδες μεγάλωσαν έχουν επιφέρει μια σύγχυση η οποία αποτέλεσμα είχε το να μη γνωρίζει το ένα φύλο τι περιμένει το άλλο. Οι εποχές όπου οι γυναίκες περίμεναν τον εργαζόμενο άντρα στο σπίτι φροντίζοντας τα παιδιά και το νοικοκυριό έχουν περάσει ανεπιστρεπτί. Όσα θετικά αποτελέσματα και να έχει αυτό δε παύει από το να έχει δημιουργήσει καινούργια δεδομένα. Η μεταβατική αυτή περίοδος έχει βρει πολλούς άντρες συνειδητά ή υποσυνείδητα απειλημένους για τον αντρισμό τους ή απλά μπερδεμένους για το πόσο προστατευτικοί πρέπει να είναι προς τις γυναίκες. Από την άλλη οι γυναίκες νιώθουν πως ένας άντρας είτε θα θελήσει να καταπατήσει την αυτονομία τους και τα επιτεύγματά τους ή δε θα τις προσέξει αρκετά.
Δυστυχώς εύκολες λύσεις δεν υπάρχουν και η εμπιστοσύνη χρειάζεται πολύ περισσότερο χρόνο να χτιστεί παρά να γκρεμιστεί. Και επί του παρόντος μοναδική λύση φαντάζει η υπομονή μέχρι να σταθεροποιηθεί αυτή η γενιά αλλά και μια επικοινωνία αποτελεσματική και έντιμη η οποία θα βοηθήσει να ξεπεραστούν οι φοβίες και οι εσωτερικές μας ανασφάλειες. Η ανθρώπινη φύση έχει πάντα καταφέρει να σιγουρέψει τη διαιώνιση του είδους μας. Σίγουρα θα το κάνει και τώρα για άλλη μια φορά.
Εδώ και αρκετά χρόνια παρακολουθώ με ενδιαφέρον τις κοινωνικές εξελίξεις οι οποίες καθορίζουν σε μεγάλο βαθμό τις ανθρώπινες σχέσεις. Η επανάσταση στο διαδυκτιακό χώρο, η ραγδαία άνοδος των γυναικών στον επαγγελματικό χώρο, η μετά-φεμινιστική εποχή και φυσικά η κατάρρευση του πατριαρχικού αρχέτυπου με το οποίο οι περισσότεροι τριαντάρηδες μεγάλωσαν έχουν επιφέρει μια σύγχυση η οποία αποτέλεσμα είχε το να μη γνωρίζει το ένα φύλο τι περιμένει το άλλο. Οι εποχές όπου οι γυναίκες περίμεναν τον εργαζόμενο άντρα στο σπίτι φροντίζοντας τα παιδιά και το νοικοκυριό έχουν περάσει ανεπιστρεπτί. Όσα θετικά αποτελέσματα και να έχει αυτό δε παύει από το να έχει δημιουργήσει καινούργια δεδομένα. Η μεταβατική αυτή περίοδος έχει βρει πολλούς άντρες συνειδητά ή υποσυνείδητα απειλημένους για τον αντρισμό τους ή απλά μπερδεμένους για το πόσο προστατευτικοί πρέπει να είναι προς τις γυναίκες. Από την άλλη οι γυναίκες νιώθουν πως ένας άντρας είτε θα θελήσει να καταπατήσει την αυτονομία τους και τα επιτεύγματά τους ή δε θα τις προσέξει αρκετά.
Δυστυχώς εύκολες λύσεις δεν υπάρχουν και η εμπιστοσύνη χρειάζεται πολύ περισσότερο χρόνο να χτιστεί παρά να γκρεμιστεί. Και επί του παρόντος μοναδική λύση φαντάζει η υπομονή μέχρι να σταθεροποιηθεί αυτή η γενιά αλλά και μια επικοινωνία αποτελεσματική και έντιμη η οποία θα βοηθήσει να ξεπεραστούν οι φοβίες και οι εσωτερικές μας ανασφάλειες. Η ανθρώπινη φύση έχει πάντα καταφέρει να σιγουρέψει τη διαιώνιση του είδους μας. Σίγουρα θα το κάνει και τώρα για άλλη μια φορά.
Βασίλης Αντωνάς (Εφημερίδα Κηφισιά 2007)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου