Οι περισσότεροι από εμάς και κυρίως οι κάπως μικρότεροι σε ηλικία θα έχουμε ακούσει κατά καιρούς τους γύρω μας να συνιστούν υπομονή έμμεσα και άμεσα. Από τους θρησκευτικούς παράγοντες («Με υπομονή και αρετή θα κερδίσουμε την Ουράνια Βασιλεία»), τους προϊσταμένους μας («Κάνε υπομονή και θα πάρεις αυτή την αύξηση/προαγωγή/άδεια») μέχρι τους γονείς μας («Κάνε υπομονή και θα μεγαλώσεις και εσύ») όλοι φαίνονται να έχουν την εντύπωση πως έχουμε όλο το χρόνο στον κόσμο για να πετύχουμε αυτά που θέλουμε. Η αλήθεια σαφώς είναι πως πολλά πράγματα έχουν ένα φυσικό κύκλο ζωής, τον οποίο και δεν μπορούμε να επηρεάσουμε σίγουρα όμως θα πρέπει να υπάρχουν και άλλα τόσα τα οποία μπορούμε να καταφέρουμε νωρίτερα προσπαθώντας για αυτά.
Εάν κοιτάξουμε στο λεξικό θα διαπιστώσουμε πως ο όρος υπομονή είναι ταυτισμένος με την ανοχή και την ανεκτικότητα. Δεν ξέρω για εσάς αλλά για εμένα αυτοί οι όροι μου φέρνουν στο μυαλό εικόνες και σκέψεις που σχετίζονται με μάρτυρες, θύματα, άτομα χωρίς πρωτοβουλία και ανθρώπους που αφήνουν τη ζωή να διαλέξει για αυτούς αντί να επιδιώκουν να ελέγχουν και να καθορίζουν τις εξελίξεις που τους αφορούν. Επίσης μου φέρνουν στο μυαλό άτομα που δεν διακινδυνεύουν και δεν έχουν διάθεση να ηγηθούν και να καινοτομήσουν, να επαναστατήσουν ακόμα.
Θα ήθελα για ένα λεπτό να κάνουμε όλοι μια ιστορική αναδρομή και να αναλογιστούμε τους ανθρώπους που σημάδεψαν τις εξελίξεις. Από πρόσωπα αμφιλεγόμενα όπως ο Μέγας Αλέξανδρος ή ο Τσε Γκεβάρα, μέχρι πρόσωπα που κοινώς όλοι αποδεχόμαστε ως ευεργέτες της ανθρωπότητας όπως ο Γουτεμβέργιος, ο Μπελ ή ο Γκάντι. Θα συνειδητοποιήσετε πως εκτός από τα άλλα χαρίσματά τους, οι μεγάλες αυτές προσωπικότητες μοιράζονται και το προτέρημα της ανυπομονησίας. Για αυτό λοιπόν την επόμενη φορά που κάποιος σας προτείνει να κάνετε υπομονή αναλογιστείτε εάν το κάνει γιατί όντως πιστεύει σε αυτό ή αν απλά συνειδητά ή ασυνείδητα τον τρομάζει η σκέψη του ότι κάποιος μπορεί να κατορθώσει περισσότερα από αυτόν σε λιγότερο χρόνο.
Βασίλης Αντωνάς (Εφημερίδα Κηφισιά 2007)
Εάν κοιτάξουμε στο λεξικό θα διαπιστώσουμε πως ο όρος υπομονή είναι ταυτισμένος με την ανοχή και την ανεκτικότητα. Δεν ξέρω για εσάς αλλά για εμένα αυτοί οι όροι μου φέρνουν στο μυαλό εικόνες και σκέψεις που σχετίζονται με μάρτυρες, θύματα, άτομα χωρίς πρωτοβουλία και ανθρώπους που αφήνουν τη ζωή να διαλέξει για αυτούς αντί να επιδιώκουν να ελέγχουν και να καθορίζουν τις εξελίξεις που τους αφορούν. Επίσης μου φέρνουν στο μυαλό άτομα που δεν διακινδυνεύουν και δεν έχουν διάθεση να ηγηθούν και να καινοτομήσουν, να επαναστατήσουν ακόμα.
Θα ήθελα για ένα λεπτό να κάνουμε όλοι μια ιστορική αναδρομή και να αναλογιστούμε τους ανθρώπους που σημάδεψαν τις εξελίξεις. Από πρόσωπα αμφιλεγόμενα όπως ο Μέγας Αλέξανδρος ή ο Τσε Γκεβάρα, μέχρι πρόσωπα που κοινώς όλοι αποδεχόμαστε ως ευεργέτες της ανθρωπότητας όπως ο Γουτεμβέργιος, ο Μπελ ή ο Γκάντι. Θα συνειδητοποιήσετε πως εκτός από τα άλλα χαρίσματά τους, οι μεγάλες αυτές προσωπικότητες μοιράζονται και το προτέρημα της ανυπομονησίας. Για αυτό λοιπόν την επόμενη φορά που κάποιος σας προτείνει να κάνετε υπομονή αναλογιστείτε εάν το κάνει γιατί όντως πιστεύει σε αυτό ή αν απλά συνειδητά ή ασυνείδητα τον τρομάζει η σκέψη του ότι κάποιος μπορεί να κατορθώσει περισσότερα από αυτόν σε λιγότερο χρόνο.
Βασίλης Αντωνάς (Εφημερίδα Κηφισιά 2007)
2 σχόλια:
μια χαρά τα λες Βασίλη, έτσι ακριβώς είναι και μάλιστα τα θέτεις σε πολύ καλή βάση... Μην τους ακούς που λένε, αν δεν τους κάθεται αυτό που λες ας αλλάξουν... λεξικό!
Αχ Κωνσταντίνε-Κωνσταντίνε, ξύλο που θα το φας...
:-)
Δημοσίευση σχολίου