Καλοκαιρινές Διακοπές.

«Η Σωτηρία της ψυχής, είναι πολύ μεγάλο πράγμα, σαν ταξιδάκι αναψυχής…» ισχυρίζεται γνωστή στιχουργός και αυτές τις μέρες τείνω να συμφωνώ μαζί της. Η Αθήνα μοιάζει με πύρινο καμίνι και εκτός από τις διακοπές στο δίκτυο τις ΔΕΗ κάτι μου λέει πως και το ανθρώπινο μυαλό και σώμα έχουν πάρει την κατιούσα.

Τις τελευταίες μέρες παρακολουθώ από κοντά τις διακυμάνσεις στην απόδοση των ανθρώπων αλλά και τη γενικότερη δυσφορία που εκφράζουν όσον αφορά το ότι είναι αναγκασμένοι να διασχίζουν την Αθήνα για να πάνε στη δουλειά τους και έπειτα να περνούν 8 τουλάχιστον ώρες κλεισμένοι σε ένα γραφείο (στην καλύτερη περίπτωση). Τα βράδια τους παρατηρώ επίσης να ξεχύνονται στους δρόμους ψάχνοντας λίγοι δροσιά είτε κατευθυνόμενοι προς την παραλία είτε προσπαθώντας να βρουν μια δροσερή γωνιά σε κάποια ταράτσα μπαρ στην Κηφισιά. Με πολλούς από αυτούς συζήτησα και τους ρώτησα γιατί επιμένουν να μένουν στην Αθήνα και έλαβα μια σειρά απαντήσεων που έχουν να κάνουν με χρήμα, χρόνο και υποχρεώσεις.

Έκατσα και σκέφτηκα λοιπόν πως θα μπορούσε κάποιος με μαθηματικές ικανότητες καλύτερες από τις δικές μου να βγάλει μια φόρμουλα η οποία να προσθέτει τη μείωση αποδοτικότητας, τα χρήματα που ξοδεύουμε ενώ είμαστε στην πόλη και την ψυχική ταλαιπωρία αυτές τις μέρες. Κατόπιν σκέφτηκα να σύγκρινε το αποτέλεσμα με το κόστος του να πάει κάποιος διακοπές για μερικές ημέρες και να επαναφορτίσει τις μπαταρίες τους. Και αναρωτήθηκα αν τελικά κερδίζουμε κάτι με το να παραμένουμε αμετακίνητοι στις επάλξεις του αγώνα ή αν μερικές μέρες σε κάποιο βουνό ή κάποια παραλία θα υπερδιπλασίαζαν την απόδοση μας όταν θα επιστρέφαμε με τρόπο που θα κάλυπτε και με το παραπάνω την απουσία μας…Και αποφάσισα να πάρω το επόμενο καράβι για τις Κυκλάδες αφού έκλεισα και μερικές μέρες στη Βόρεια Εύβοια.

Βασίλης Αντωνάς (Εφημερίδα Κηφισιά 2007)