Στην εποχή μας η ανάληψη πρωτοβουλίας, ευθύνης, ρίσκου και αρμοδιότητας –των ουσιαστικών δηλαδή χαρακτηριστικών του Ηγέτη-, έχει καταστεί ένα σπάνιο και δυσεύρετο φαινόμενο. Φυσικό είναι αυτή η πραγματικότητα της κοινωνικοπολιτικής αρένας να αντικατοπτρίζεται στο ιντερνέτ. Στο ιντερνέτ μάλιστα, κάποια δειλά (και φυσικά πληγωμένα) ανθρωπάκια έχουν και την ευκαιρία να κρυφτούν πίσω από την ανωνυμία τους. Έτσι πέρα από το ότι δε παράγουν έργο και δε συνδράμουν σε οποιαδήποτε εξέλιξη, παρά μόνο σαπίζουν μέσα στη μίζερη ζωή τους, τους δίνεται και η ευκαιρία να κρίνουν κάποιους που προσπαθούν να το κάνουν, με λιγότερη ή περισσότερη επιτυχία.
Χαρακτηριστικό δείγμα αυτής της κατηγορίας ανθρώπων, είναι οι λεγόμενοι “internet bullies” (τρομοκράτες του διαδικτύου). Τους συναντάμε σε chat rooms να προσβάλλουν ασύστολα το πιο εύκολο θύμα. Σε διαδικτυακά παιχνίδια να δημιουργούν κλίκες. Σε blogs να καταδιώκουν με τιποτένια σχόλια (τα οποία συνήθως χαρακτηρίζονται και από έλλειψη φαντασίας) και εμμονή τον εκάστοτε αρθρογράφο. Μερικές φορές δυστυχώς πετυχαίνουν το στόχο τους και το μίσος τους έχει οδηγήσει κάποιους άτυχους συνανθρώπους μας μέχρι και στην αυτοκτονία.
Κάποιοι ίσως να σκεφτούν πως αυτά τα παράσιτα δεν επιτελούν κανένα σκοπό. Αυτό όμως δεν είναι αλήθεια. Κάποιες φορές, από μία τέτοια δοκιμασία ο παραλήπτης μπορεί να βγει πιο δυνατός, όπως και σε παρόμοια σενάρια της πραγματικής ζωής. Άλλες φορές υπάρχει και η περίπτωση μέσα από τον οχετό και το βούρκο της ψυχής τους, να μάθουμε κάτι για τον εαυτό μας. Τέλος, δίνουν σε μερικούς από εμάς την ευκαιρία να γράψουμε κάτι στο blog μας, από το οποίο ίσως να ωφεληθεί κάποιος συνάνθρωπός μας• και για αυτό τους ευχαριστούμε.
B.A.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου