Η Σταυροφορία της Προοδευτικής Τρομοκρατίας

Ο άνθρωπος ζει με την ψευδαίσθηση πως αν αντιδράσει (αντί να προσαρμοστεί), είναι ελεύθερος. Δεν καταλαβαίνει πως και πάλι ετεροκαθορίζεται. Αυτό από μόνο του μπορεί και να μην είναι πρόβλημα. Το πρόβλημα είναι η ψευδαίσθηση. Που και αυτή ενδεχομένως να μην είναι πρόβλημα, φτάνει να μην σε βγάλουν από την πρίζα, σαν το Matrix ένα πράγμα, για τους παλιότερους από εμάς.

Τα τελευταία χρόνια και καθώς προσπαθώ να κατανοήσω τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης (για να τα χρησιμοποιήσω αποτελεσματικά ούτε λόγος, αλλά η ελπίδα πεθαίνει τελευταία), έχω παρατηρήσει πως κατά την έξοδο μου από αυτά, νιώθω λες και έχω περάσει δίκη. Ή μάλλον, για να είμαι πιο ακριβής, δίκες. Μία δίκη είναι επειδή είμαι αρτιμελής. Μία άλλη επειδή είμαι άντρας. Μία επόμενη επειδή είμαι λευκός, δυτικός, έχω εργασία, δεν είμαι αριστερός, αναρχικός και ούτω καθεξής. Υπάρχουν κι άλλες όμως... μία επειδή δεν ανήκω σε κάποια ΜΚΟ που υπερασπίζεται τα δικαιώματα των ιγκουάνα και των ροζ παπαγάλων... επειδή δεν έχω κατέβει σε γιορτή διαμαρτυρίας με την κοινότητα των LGBAT (ή όπως αλλιώς λέγονται όλοι όσοι δεν επιθυμούν να έχουν ετερόφυλες σεξουαλικές σχέσεις or something)... ή επειδή δεν έχω κάνει αγανακτισμένη ανάρτηση για τους σωβινιστές άντρες που αρνούνται να μπουν σε πειραματικό επιστημονικό πρόγραμμα που θα τους επιτρέψει να μπορούν και αυτοί να θηλάζουν το παιδί τους και ένα ορφανό τιγράκι που το έχει υιοθετήσει μια γοριλλίνα και αυτό «είναι ότι πιο συγκινητικό έχεις δει ποτέ».

Με νηφαλιότητα, η πρώτη σκέψη που μου έρχεται είναι πως αποκλείεται οποιοσδήποτε, όσο και να προσπαθήσει, να μπορέσει να βγει αθώος από όλες. Εκτός αν είναι έγχρωμη, ομοφυλόφιλη γυναίκα που γεννήθηκε άντρας, πρόεδρος ΜΚΟ για την προστασία του ερμαφρόδιτου, γαστερόποδου πνευμονοφόρου μαλάκιου από τους ιθαγενείς στην Κρήτη (κοινώς την απαγόρευση κατανάλωσης χοχλιών μπουμπουριστών), με ιστορικό «κακοποίησης» κατά προτίμηση από πετυχημένο, εύπορο, δυτικό, άντρα , μειωμένη όραση, ορθοπεδικά προβλήματα,  μαθησιακές δυσκολίες, στέλεχος του ΚΚΕ, ιδιοκτήτρια, συγννώμη, φροντίστρια είναι ο πολιτικά ορθός όρος, 24 αδέσποτων γάτων, 13 αδέσποτων σκύλων και μίας φώκιας, υπέρβαρη, οτιδήποτε άλλο εκτός από Χριστιανή και φυσικά τακτική ομιλήτρια στα TED X και σε λοιπές συνωμοτικές συνάξεις εμπορίου αμοιβαίας κολακείας και θαυμασμού με όπλο τη χρήση του «αναπάντεχου», του «παράδοξου», του «αντισυμβατικού», του «προοδευτικού» και του «τι φανταστικά που μαζευτήκαμε όλοι οι σκεπτόμενοι σε ένα δωμάτιο για να μοιραστούμε αυτά που εσείς οι κοινοί και συνηθισμένοι, ντροπή σας, κοιτάξτε μας, ούτε που μπορείτε να διανοηθείτε» (η τρομακτική σκέψη του το ότι είναι πλέον πλειοψηφία ούτε που τους περνάει από το μυαλό).  Και πάλι όμως θα είναι δύσκολο να μπορέσει να συνδυάσει την προστασία των σαλιγκαριών με τη συνδικαλιστική δράση υπέρ του σέλινου, γιατί, ως γνωστόν, το ένα τρώει το άλλο.

Γενικότερα οτιδήποτε κάνει κάποιον να φαντάζει ως κάποιος που με αυτοθυσία φροντίζει για το σύνολο, ή για την ακρίβεια είναι εξοργισμένος με όποιον δεν το κάνει, ή για ακόμη περισσότερη ακρίβεια δεν ενώνει τη φωνή του με τον διαμαρτυρόμενο για να μπορέσουν παρέα να «κράξουν» όσους δεν μοιράζονται τις απόψεις τους, (οι γνωστοί πλέον σε όλους social justice warriors) και  ανήκει σε κάποιου είδους μειονότητα (άντε να εξηγήσεις πως δεν υπάρχει ούτε ένας άνθρωπος στη γη που δεν ανήκει σε κάποιου είδους μειονότητα), του δίνει και το δικαίωμα να ξεκινήσει από το πληκτρολόγιό του κάποιο είδος μικρής ή μεγαλύτερης σταυροφορίας, τα λεγόμενα causes.  Η ειρωνεία σε όλο αυτό είναι πως με πρόφαση την προστασία του κίτρινου αχινού στο Τουβαλού, όλοι αυτοί οι ευαίσθητοι, ευαισθητοποιημένοι, συναισθηματικοί τύποι δεν κάνουν τίποτε περισσότερο από τα εξής δύο πράγματα: Προβάλουν τον εαυτό τους και υψώνουν το δάχτυλο σε οποιονδήποτε όχι μόνο δεν είναι ακριβώς όπως αυτοί αλλά και δεν υποστηρίζει με πάθος όλα όσα αντιπροσωπεύουν. Διόρθωση: σε οποιονδήποτε δεν καταδιώκει και δεν καταδικάζει προδραστικά οτιδήποτε και οποιονδήποτε δεν συμφωνεί μαζί τους (και αυτό και αν είναι Σωκρατικό παράδοξο!)

Για αυτό και εγώ θα ξεκινήσω εκστρατεία για το δικαίωμα της άνω τελείας να υπάρχει ως κουμπί στο πληκτρολόγιο αντί να είναι καταπιεσμένη, στριμωγμένη και ντροπιασμένη κάπου μέσα στα Symbols του  word. Πρόκειται περί συνωμοσίας και πρέπει ενωμένοι να βρούμε τις μάγισσες που το έκαναν και να τις κάψουμε, δημοσία δαπάνη (αφού οργανώσουμε καμπάνια αλληλεγγύης στο facebook).  Γιατί όπως είπε και κάποιος μεγάλος άντρας κάποτε (είμαι σίγουρος πως το έχει πει και κάποια γυναίκα πιο πριν, εννοείται, αλλά και κάποιος μουσουλμάνος, κάποιος που δεν συνάπτει σεξουαλικές σχέσεις αποκλειστικά με άτομα του αντιθέτου φύλλου και όλοι μα όλοι οι εκπρόσωποι, μηδενός εξαιρουμένου, της διαφορετικότητας)...:

This will not stand, you know, this aggression will not stand, man!