Παρασκευή 2 Σεπτεμβρίου 2011

ΚΑΚ (Κοινωνία Αμοιβαίας Κολακείας)

Πέρασε και αυτό το καλοκαίρι και καιρός είναι να επανέλθουμε με ένα άρθρο σε ύφος –και ήθος- ελαφρύ και ψυχαγωγικό• και να ασχοληθούμε με ένα θέμα που έχουμε και στο παρελθόν αγγίξει και το οποίο συχνά αποτελεί –για εμένα τουλάχιστον- πηγή γέλιου και διασκέδασης: Τις σελίδες κοινωνικής δικτύωσης.


Ώρες ώρες, έχω την αίσθηση πως είμαι ο τελευταίος άνθρωπος στον πλανήτη που δεν έχει προσωπικό προφίλ στο Facebook. Παρολαυτά, ο οργανισμός για τον οποίο εργάζομαι, διατηρεί εταιρικό προφίλ και έτσι έχω πρόσβαση σε πολλά από τα δρώμενα αυτού του παράξενου κόσμου.

Το πρώτο πράγμα το οποίο μου προκαλεί περιέργεια, είναι ο σωρός πληροφοριών για πρόσωπα και πράγματα τα οποία ουδεμία σχέση έχουν με εμάς και τις δραστηριότητές μας. Για κάποιο λόγο, παρελαύνουν μπροστά μου όλοι οι φίλοι των φίλων και οι…φίλοι τους.

Το δεύτερο πράγμα το οποίο με εντυπωσιάζει, είναι το ρεσιτάλ αμοιβαίας κολακείας που διαδραματίζεται μπροστά στα μάτια μου. (Εντάξει, το παραδέχομαι, ορισμένες φορές ενδίδω και μπορεί να κάνω 1-2 κλικ παραπάνω παρασυρμένος από ένα κράμα έκπληξης, αλλά και φυσικής περιέργειας).

Το ρεσιτάλ αυτό, το βρίσκω να λαμβάνει χώρα συνήθως κάτω από καλλιτεχνικές φωτογραφίες των χρηστών, τραβηγμένες πάντα σε ειδυλλιακά τοπία, σε «ανυποψίαστη» στιγμή. Είναι μάλιστα τόσο προσεγμένες, που θα μπορούσα να βάλω στοίχημα πως στις διακοπές τους, όλες και όλοι πήραν φέτος μαζί τους τον προσωπικό τους φωτογράφο.

Σαν ψυχολόγος, έχω έμφυτη την ανάγκη να εντοπίζω τις δομές των πραγμάτων και τη σειρά με την οποία συμβαίνουν. Έτσι, μπήκα στον κόπο να αναλύσω τη σειρά με την οποία γίνονται τα πράγματα στους διάλογους που συνοδεύουν αυτές τις φωτογραφίες. Και την παραθέτω παρακάτω, ούτως ώστε να μπορεί όποια και όποιος θέλει να την ακολουθεί ως εγχειρίδιο, δεδομένου του ότι , άνθρωποι είμαστε, μπορεί κάποια στιγμή να μπερδευτούμε.

Χάριν απλοποίησης, χρησιμοποιούμε παράδειγμα φύλου θηλυκού. Αντικαταστήστε όμως κατά βούληση.

Έχουμε και λέμε λοιπόν:

Βήμα 1: Όπως είπαμε, προσλαμβάνεις προσωπικό φωτογράφο (Ο τυπάκος που σε ακολουθεί με ομπρέλες, αντηλιακά, ψάθες, νερά κλπ. είναι μια χαρά αν δεν σου βρίσκεται ο Χέλμουτ Νιούτον)

Βήμα 2: Επιλέγεις ειδυλλιακό τοπίο (Και η παραλία στο χωριό σου μια χαρά είναι, που να τρέχεις τώρα στην Καραϊβική. Ας είναι καλά το Photoshop)

Βήμα 3: Επιλέγεις θέμα. Παράδειγμα: Προβληματισμένη Διανοούμενη Καλλονή Αγναντεύει το Απέραντο Γαλάζιο (εννοείται φορώντας το μπικίνι σου για να εξασφαλίσεις το μέγιστο δυνατό κοινό)

Βήμα 4: Ποζάρεις επιμελώς ατημέλητη και δήθεν χωρίς να γνωρίζεις πως η κάμερα σε σημαδεύει. Πολλές φορές. (Κάντο μέχρι να πιάσει, στις ψηφιακές μπορείς να τραβάς μέχρι να βαρεθείς ή να απελπιστεί εντελώς το άλλο σου μισό)

Βήμα 4: Τραβάς τουλάχιστον 300 φωτογραφίες. (Για να διαλέξεις αυτήν που «αναδεικνύει» τα στοιχεία που σε κάνουν μοναδική, ξέρεις εσύ)

Βήμα 4: Τρέχεις αμέσως να βρεις WI-FI και ποστάρεις (Αμέσως όμως. Αλλιώς πάρε ένα από αυτά τα μαραφέτια που έχουν παντού internet)

Βήμα 5: Περιμένεις υπομονετικά να σου γράψουν οι φίλες και οι φίλοι σου πως είσαι «μια θεά», «μια κούκλα», «θαύμα της φύσης». (Και διάφορα τέτοια συναφή)

Βήμα 6: Τους ευχαριστείς έναν έναν (νομίζω με αυτό τον τρόπο πολλαπλασιάζεται το κοινό που έχει πρόσβαση σε ένα τόσο σημαντικό γεγονός. Έχει να κάνει με αυτό το «ο φίλος του φίλου» που προαναφέραμε)

Βήμα 7: Όταν αρχίζει να ξεθυμαίνει λίγο τα πράγμα, το αναζωπυρώνεις προσποιούμενη μετριοφροσύνη ή ανταποδίδοντας τα κομπλιμέντα (αν θες να το τραβήξεις λίγο ακόμα, κάνε αυτά τα βήματα ξεχωριστά).

Βήμα 8: Απολαμβάνεις τα σχόλια που σε διαβεβαιώνουν πως εννοούν κάθε λέξη από αυτά που έγραψαν και επαναλαμβάνουν το πόσο «θεά» είσαι (αν είσαι τυχερή, εδώ θα προστεθούν και άλλοι στο θεατρικό)

Βήμα 9: Αυτό είναι το πιο σημαντικό, για να εξασφαλίσεις πως όλο αυτό θα επαναληφθεί την επόμενη φορά που χρειάζεσαι την «ντόπα» σου. Ανταπόδωσε τα κομπλιμέντα σε όλους. (Θυμήσου, όσο περισσότερη προσπάθεια βάλεις σε αυτό το στάδιο, τόσο καλύτερο επιτόκιο θα έχει η επένδυσή σου. Αν το ξεχάσεις, είσαι άξια της μοίρας σου)

Βήμα 10: Συμμετέχεις στην επανάληψη των βημάτων από το 5 και μετά, αυτή τη φορά για τις υπόλοιπες «κουκλάρες» που σου είπαν πως είσαι «πανέμορφη» (Θεωρητικά αν όλο αυτό γίνει σωστά, μπορεί να συνεχιστεί επ’ άπειρον χωρίς να χρειαστεί να ξεκινήσει καινούριος διάλογος. Πράγμα που ομολογουμένως είναι συγκεντρωτικά βολικό)

Καλή διασκέδαση και αν μπερδευτείς εμπιστεύσου αυτό το μικρό μεν αλάνθαστο δε εγχειρίδιο που ετοίμασα για εσένα, αποκλειστικά για εσένα μόνο. Επειδή είσαι μια μοναδική «θεά»!

4 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Αληθινό. Μου άρεσε πολύ και το "τα μαραφέτια που έχουν παντού ίντερνετ". Δεν υπάρχει μεγαλύτερος πονοκέφαλος από αυτά. και κανείς δεν γνωρίζει ότι όταν συνδεόμαστε με το ίντερνετ στο κινητό δεχόμαστε ακριβώς όση ακτινοβολία και όταν μιλάμε. Σερφά
ρισμα και ψήσιμο μαζί!

Βασίλης Αντωνάς είπε...

Όντως, κάποιες επιπτώσεις της ανάγκης μας να παρουσιάσουμε το ρετουσαρισμένο εγώ μας στη βιτρίνα του διαδικτύου, είναι λιγότερο διασκεδαστικές. Κίνδυνοι υγείας (όπως αναφέρετε), ασφάλειας, καριέρας…τουλάχιστον ας μην κοροϊδευόμαστε (βλέπε παλαιότερη ανάρτηση, Τα Καινούργια Ρούχα του Βασιλιά, Μάιος 2008).

Ανώνυμος είπε...

Όλες αυτές οι ανεβασμένες φωτογραφίες στο facebook έχουν σκοπό να μας κάνουν να επιθυμήσουμε τα του πλησίον μας.

Βασίλης Αντωνάς είπε...

Φθόνος; Πολύ θα ήθελα να μάθω και άλλες σκέψεις σας γύρω από αυτό...ποιόν και γιατί εξυπηρετεί;