Εδώ και πολλά χρόνια, παρακολουθώ σαστισμένος τον ανελέητο πόλεμο του «λόμπυ» (και όχι όλων) των Ελλήνων καθηγητάδων εναντίον των ιδιωτικών και ξένων εκπαιδευτικών ιδρυμάτων που εδρεύουν στη χώρα μας. Ταμπουρωμένοι πίσω από έναν τραμπουκισμό χωρίς υπόσταση και λογική, καταφέρνουν επί σειρά ετών να κρατούν διαδοχικές κυβερνήσεις όμηρους του πολιτικού κόστους που θα επέφερε η άρση του τόσο βλαβερού για την Ελληνική κοινωνία μονοπωλίου.
Έχοντας στο πλευρό τους όργανα επιβολής μοναρχικού καθεστώτος όπως οι κουκουλοφόροι τρομοκράτες οι οποίοι συνήθως δεν προέρχονται καν από πανεπιστημιακούς κύκλους και άλλους περισσότερο επίσημους και βγαλμένους από τον «Πύργο» του Κάφκα όπως το ΔΙΚΑΤΣΑ (ή όπως αλλιώς λέγεται αυτές τις μέρες το συγκεκριμένο αυτό ρατσιστικό και φασιστικό κράτος εν κράτει), γαυγίζουν μανιασμένα για να απομακρύνουν οποιαδήποτε απόπειρα μόρφωσης και ανάπτυξης μίας γενιάς της οποίας η αξιοθρήνητη όψη είναι κατά μεγάλο ποσοστό ευθύνη τους.
Ούτε μια φορά όμως δεν έχουν τολμήσει να παραδεχτούν πως ο μοναδικός λόγος που μάχονται ενάντια σε οποιαδήποτε προοδευτική προσπάθεια, είναι επειδή οι αναπόφευκτες συγκρίσεις θα ρίξουν ακόμα περισσότερο φως στη σαπίλα που χαρακτηρίζει το εκπαιδευτικό (και όχι μόνο) σύστημα τις χώρας μας. Το φως δυστυχώς ή ευτυχώς είναι πάντα το καλύτερο απολυμαντικό. Και αυτό φυσικά, οι κύριοι καθηγητές, εν μέσω του βολέματος και της δυσωδίας που παράγεται από τους βόθρους του κατεστημένου τους, δεν μπορούν να το επιτρέψουν. Γιατί άλλωστε να βρεθείς αντιμέτωπος με μία σύγκριση η οποία ουσιαστικά θα αποκαλύψει την παρασιτική σου φύση; Πιο καλό είναι να κρύβεσαι ανάμεσα σε απεργίες, απειλές, εκβιασμούς, καταλήψεις, εξάρσεις ρητορισμού και το δήθεν συμφέρον των μαθητών, τραγουδώντας με την χαρακτηριστική αυτοδικαίωση του μαχόμενου συνδικαλιστή «η τρομοκρατία δεν θα περάσει».
Βασίλης Αντωνάς
Έχοντας στο πλευρό τους όργανα επιβολής μοναρχικού καθεστώτος όπως οι κουκουλοφόροι τρομοκράτες οι οποίοι συνήθως δεν προέρχονται καν από πανεπιστημιακούς κύκλους και άλλους περισσότερο επίσημους και βγαλμένους από τον «Πύργο» του Κάφκα όπως το ΔΙΚΑΤΣΑ (ή όπως αλλιώς λέγεται αυτές τις μέρες το συγκεκριμένο αυτό ρατσιστικό και φασιστικό κράτος εν κράτει), γαυγίζουν μανιασμένα για να απομακρύνουν οποιαδήποτε απόπειρα μόρφωσης και ανάπτυξης μίας γενιάς της οποίας η αξιοθρήνητη όψη είναι κατά μεγάλο ποσοστό ευθύνη τους.
Ούτε μια φορά όμως δεν έχουν τολμήσει να παραδεχτούν πως ο μοναδικός λόγος που μάχονται ενάντια σε οποιαδήποτε προοδευτική προσπάθεια, είναι επειδή οι αναπόφευκτες συγκρίσεις θα ρίξουν ακόμα περισσότερο φως στη σαπίλα που χαρακτηρίζει το εκπαιδευτικό (και όχι μόνο) σύστημα τις χώρας μας. Το φως δυστυχώς ή ευτυχώς είναι πάντα το καλύτερο απολυμαντικό. Και αυτό φυσικά, οι κύριοι καθηγητές, εν μέσω του βολέματος και της δυσωδίας που παράγεται από τους βόθρους του κατεστημένου τους, δεν μπορούν να το επιτρέψουν. Γιατί άλλωστε να βρεθείς αντιμέτωπος με μία σύγκριση η οποία ουσιαστικά θα αποκαλύψει την παρασιτική σου φύση; Πιο καλό είναι να κρύβεσαι ανάμεσα σε απεργίες, απειλές, εκβιασμούς, καταλήψεις, εξάρσεις ρητορισμού και το δήθεν συμφέρον των μαθητών, τραγουδώντας με την χαρακτηριστική αυτοδικαίωση του μαχόμενου συνδικαλιστή «η τρομοκρατία δεν θα περάσει».
Βασίλης Αντωνάς
Εφημερίδα Κηφισιά 2008
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου