Φιλοπατρία και Νεοφιλελευθερισμός*

Τα τελευταία χρόνια έχω σπάσει το κεφάλι μου για να καταλάβω γιατί η φιλοπατρία είναι τόσο «ντεμοντέ» και ο (νέο) φιλελευθερισμός η απάντηση για όλα. Κάθε φορά που οποιοσδήποτε κάνει οποιαδήποτε πατριωτική παρέμβαση θα χαρακτηριστεί γραφικός (ή ακόμα χειρότερα φασίστας) και θα γίνει αποδέκτης απαξιωτικών παρατηρήσεων, προσβλητικών χαρακτηρισμών και ισοπεδωτικών σχολίων. Ενδεικτικό παράδειγμα των ημερών μας, είναι ο πόλεμος ο οποίος έχει δεχτεί ο Μίκης Θεοδωράκης (μήπως είναι και αυτός φασίστας;) ο οποίος αν και σίγουρα δεν έχει υπάρξει ιστορικά αλάνθαστος (ο αναμάρτητος πρώτος το λίθο βαλέτω), έχει υπάρξει ένας αγνός, έντιμος και ανιδιοτελής πατριώτης.

Έχοντας λοιπόν ένα παράδειγμα για το φαινόμενο στο οποίο αναφέρομαι, ενδεχομένως να ήταν χρήσιμο να παραθέσω και την προσωπική μου ερμηνεία για τους δύο πόλους αυτού. Για εμένα φιλοπατρία είναι τα συναισθήματα και οι πεποιθήσεις που προσδίδουν σε κάποιον εθνική ταυτότητα για την οποία είναι και θέλει να είναι υπερήφανος∙ η τάση προστασίας αυτής της ταυτότητας από ιστορικές ανακρίβειες και η διάθεση να πράξει τα δέοντα για να την προστατεύσει από εσωτερικές και εξωτερικές απειλές. Από την άλλη, ο (νέο) φιλελευθερισμός υπαγορεύει πως δεν υπάρχει εθνική ταυτότητα και συνείδηση (ή ακόμα και αν υπάρχουν είναι ασήμαντες), δεν υπάρχει λόγος υπεράσπισης είτε της ταυτότητας είτε της εθνικής ακεραιότητας (γεωγραφικής και άλλης) και τέλος πως καμία απειλή δεν υπάρχει ή και αν υφίσταται δεν υπάρχει τίποτα το οποίο μπορούμε να κάνουμε για αυτό, δεδομένου του πως όλα είναι προδιαγεγραμμένα από άλλους πιο ισχυρούς από εμάς (ίσως αν κοιτάξουμε βέβαια προς την πλευρά των ισχυρών να διαπιστώσουμε πως η φιλοπατρία τους έχει κάτι να κάνει με τη δύναμή τους).

Τα παραπάνω σηκώνουν αρκετή συζήτηση και ερμηνευτικές προεκτάσεις. Υπάρχει όμως ένα σημείο στο οποίο πιστεύω πως πρέπει να σταθούμε και το οποίο πιστεύω πως αξίζει από εδώ και πέρα να παρατηρούμε όλοι. Αυτό το τελευταίο σημείο, το οποίο υπαγορεύει πως κάποιοι είναι πιο ικανοί από εμάς και ως εκ τούτου καλά θα κάνουμε να τους θωρούμε ενώ αυτοί καθορίζουν τη μοίρα μας ή πως δεν αποτελούν ουσιαστικά απειλή, ως εκ τούτου δεν συντρέχει λόγος εγρήγορσης ή αντίδρασης.

Ως συνήθως, έχω την έφεση να γυρεύω τους κοινούς παρονομαστές σε άτομα που επιδεικνύουν συγκεκριμένες συμπεριφορές και παρόλο που είναι της μόδας να μην κατηγοριοποιούμε τους ανθρώπους και πολιτικά ορθό να εξυμνούμε τη μοναδικότητα του καθενός, θα μου επιτρέψετε, για άλλη μια φορά, να παρατυπήσω επικριτικά (άλλη μία πολιτικά ανορθόδοξη τάση μου).

Σχετικά λοιπόν με όλους τους νεοφιλελεύθερους, έχω να παρατηρήσω τα εξής τέσσερα χαρακτηριστικά, με το τελευταίο να χρήζει και ως επεξηγηματική τοποθέτηση:

1) Επικρατεί ένα αίσθημα ψευτονηφάλιας ανωτερότητας και ψευτοδιανοούμενης φιλαρέσκειας, κάθε φορά που παραθέτουν το πόσο καλοί φίλοι μας είναι οι απειλητικοί μας γείτονες, το πώς δεν έχουμε καμία σχέση με τον αρχαίο μας πολιτισμό μας και διάφορες άλλες δήθεν ανατρεπτικές τοποθετήσεις (ακόμα δεν έχετε καταλάβει πως αποτελείτε την πλειοψηφία;). Αντίθετα οι φιλοπάτριδες καταπιάνονται με πάθος, αγανάκτηση και συχνά θυμό με την υπεράσπιση της πατρίδας.

2) Έχουν εξερευνήσει διεξοδικά όλες τις «πηγές» οι οποίες στηρίζουν το επιχείρημα πως ο Ελληνισμός δεν έχει ιστορικές συνδέσεις με κανένα ένδοξο παρελθόν αλλά και στις λίγες περιπτώσεις που έχει, αυτό δεν είναι και τόσο ένδοξο. Ο Μέγας Αλέξανδρος ήταν ουσιαστικά φονιάς των λαών, το 1821 συνέβη αποκλειστικά για οικονομικούς λόγους και εμείς έχουμε προκαλέσει περισσότερα δεινά σε παραδοσιακούς αντίπαλούς μας (ξέρω, ξέρω…δεν υπάρχει τέτοιο πράγμα, όλοι θέλουν το καλό μας) από ότι αυτοί σε εμάς. Ως εκ τούτου, δεν υπάρχει τίποτα, ή τουλάχιστον τίποτα αξιόλογο το οποίο να αξίζει την υπεράσπισή μας.

3) Η ύπαρξη ενόπλων δυνάμεων είναι παντελώς περιττή, δεδομένου του ότι κανένας δεν έχει την παραμικρή διάθεση να διεκδικήσει ούτε σπιθαμή Ελληνικής γης (εδώ λίγο μπερδεύονται, διότι αυτό έρχεται σε απευθείας αντιπαράθεση με την τοποθέτηση του ότι δεν υπάρχει Ελλάδα). Αυτά να τα πείτε στους Κύπριους αδελφούς που το 1974 με μια χούφτα άντρες, κράτησαν πίσω μία ολόκληρη πολεμική μηχανή μέρες πολλές, μέχρι που τους τελείωσαν τα πυρομαχικά.

4) Αυτό το τελευταίο νομίζω είναι και το πιο χαρακτηριστικά αποκαλυπτικό. Όλα είναι προαποφασισμένα και προδιαγεγραμμένα από τις μεγάλες δυνάμεις, όπως ήταν πάντα, και ως εκ τούτου δεν συντρέχει κανένας λόγος δράσης , αντίδρασης ή αντίστασης από την πλευρά μας. (Φανταστείτε αυτά να τα πίστευαν στον Μαραθώνα, στην Σαλαμίνα, στις Θερμοπύλες, στο Μοριά, στο Αλβανικό μέτωπο και στην Κύπρο). Με αυτή την τοποθέτηση, ο νεοφιλελεύθερος αποποιείται οποιονδήποτε ευθυνών, νίπτοντας τας χείρας του και αποκαλύπτοντας απροκάλυπτα τον ένα και μοναδικό λόγο που έχει κατασκευάσει τον δειλό, νεοφιλελεύθερο κόσμο του• ούτως ώστε, όντας κατώτερος των περιστάσεων, να μπορέσει να κρυφτεί ως στρουθοκάμηλος πίσω από αυτόν όταν έρθει η ώρα, σαν δωσίλογος Γούσης στο Σούλι και Εφιάλτης στις Θερμοπύλες.

Ζήτω η Ελλάς.

*Με την ευκαιρία της αυριανής μας επετείου.

Βασίλης Αντωνάς

Μην το Ψάχνεις. Φταίνε οι…Εβραίοι!

Την προηγούμενη Κυριακή, επισκέφθηκα το Μοναστηράκι. Είναι μία βόλτα που μου αρέσει να κάνω που και πού, ξεκινώντας από την πλατεία, διασχίζοντας τα όρια της Πλάκας και φτάνοντας στην κορυφή της Διονυσίου Αρεοπαγίτου, κάτω από την αγκαλιά της Ακρόπολης. Τα πολύχρωμα μαγαζάκια, τα παλαιοπωλεία, παλιά και καινούργια ταβερνάκια, δισκάδικα, βιβλιοπωλεία…Χορταίνουν οι αισθήσεις και νιώθεις πως αξιοποίησες επαρκώς τη μέρα, που προορισμός του μυαλού σου είναι να μείνει παντελώς ατάραχο και ξενιτεμένο από τις δυσκολίες της καθημερινότητας.

Σε μία από τις πολλές στάσεις που κάναμε (ένα κατάστημα που πουλούσε μεταχειρισμένα βιβλία) κα καθώς περιεργαζόμουν κάποια παλιά τεύχη…Αστερίξ, προσπαθώντας να θυμηθώ ποιά λείπουν από την παιδική μου συλλογή, η παρέα μου συνάντησε κάποιους παλιούς γνωστούς. Παγιδευμένος ανάμεσα στη φυσική μου ροπή (να συνεχίσω δηλαδή την Κυριακάτικη εξερεύνηση) και τους απλούς κανόνες φυσικής ευγένειας, προσπάθησα να αποφασίσω αν θα έπρεπε να εγκαταλείψω την απολαυστική δραστηριότητά μου. Οι διαπραγματεύσεις με τον εαυτό μου διακόπηκαν απότομα και πάνω που ήμουν έτοιμος να προχωρήσω στο τμήμα με τα Λούκι Λουκ για να φαίνομαι ακόμα λιγότερο, η παρέα μου με φώναξε για να γνωρίσω τους φίλους.

Αυτό ήταν• η Κυριακή μου μόλις είχε φτάσει στο τέλος της. Δευτερόλεπτα αργότερα, και μέσω μίας διαδικασίας που για κάποιο λόγο μου διαφεύγει παντελώς, βρέθηκα να ακούω

πως για όλα όσα περνάει η χώρα μας φταίνε οι…Εβραίοι. Προσπάθησα στωικά να ακούσω συγκαταβατικά κουνώντας το κεφάλι μου (κάποιος θα φανταζόταν πως η ιδιότητά μου ως ψυχολόγος θα μου το είχε διδάξει αυτό καλά), όταν όμως η παραφροσύνη έφτασε στο να ακούω περιγραφές για το πώς αυτά που απεικονίζονται στα άμφια των ραβίνων είναι ανθελληνικές παραστάσεις με αναφορά στο μαγικό αριθμό «12» (!!??) η υπομονή μου έφτασε στο τέλος της.

Δεν έχω καμία ιδιαίτερη συμπάθεια στους Εβραίους. Σίγουρα δεν έχω και καμία ιδιαίτερη αντιπάθεια. Κανένας δεν έχει βοηθήσει την Ελλάδα και κανέναν δεν έχει βοηθήσει η Ελλάδα να τη βοηθήσει. Είμαστε έθνος ανάδελφο, που μαστίζεται από πλήρη ανικανότητα ενδοσκόπησης, έλλειψη στρατηγικής, διπλωματίας και οράματος. Με κάποιο τρόπο καταφέρνουμε πάντα να τους δυσαρεστούμε όλους. Φαεινό παράδειγμα η παρούσα κυβέρνηση, η οποία έχει καταφέρει να αποτελεί κόκκινο πανί για τον Ελληνικό λαό χωρίς να έχει ακολουθήσει ούτε μία από τις οδηγίες των δανειστών μας.

Πολλά έθνη, καταφέρνουν να εκμεταλλευτούν τις συγκυρίες, τη στρατηγική τους θέση και τις ευκαιρίες. Εμείς έχουμε αναπτύξει πρωτοφανή ταλέντο όχι μόνο στο να τις αφήνουμε ανεκμετάλλευτες αλλά και να τις στρέφουμε εναντίον μας. Κοιτώντας πίσω τον τελευταίο αιώνα μόνο θα δούμε πως έχουμε υπάρξει πιόνια και όχι παίχτες.

Από τους Βαλκανικούς πολέμους και μετά, ακριβώς πριν έναν αιώνα (χρονικό σημείο δηλαδή όπου η Ελλάδα ουσιαστικά διπλασιάστηκε, και κατά τη γνώμη μου κινήθηκε για τελευταία φορά με κέρδος στη διεθνή σκηνή) έχουμε τα εξής γεγονότα:

• Μικρασιατική Εκστρατεία 1918-1922: Οι Βρετανοί με τη συναίνεση Γάλλων και Αμερικανών καθιστούν την Ελλάδα χωροφύλακα της ηττημένης στον Α’ παγκόσμιο Τουρκίας. Οι Ιταλοί διαφωνούν και διεκδικούν μερίδιο στη Μικρά Ασία. Αποτυγχάνουν και έτσι σαμποτάρουν τη διαδικασία ενισχύοντας στρατιωτικά και πολιτικά την Τουρκία. Ο Βενιζέλος ο οποίος και αποτέλεσε το συνδετικό κρίκο, καταφέρνει να χάσει στο ενδιάμεσο τις εκλογές και αντικαθίσταται από το Γερμανόφιλο Κωνσταντίνο. Οι σύμμαχοι σταδιακά απομακρύνονται.

• Μικρασιατική Καταστροφή 1922: Οπλισμένος με Ρωσικά όπλα ο στρατός του Κεμάλ μπαίνει στη Σμύρνη, έχοντας συντρίψει τις δυνάμεις των Ελλήνων που βλακωδώς τον έχουν κυνηγήσει μέχρι την Άγκυρα. Το νέο κουμουνιστικό καθεστώς, εφοδιάζει το στρατό του Κεμάλ με όπλα αποσπώντας υποσχέσεις πως με τη νίκη του θα στηρίξει τη Σοβιετική εξωτερική πολιτική στην περιοχή. Τα συμμαχικά πλοία παρακολουθούν αμέτοχα τη σφαγή.

• 1940 και οι Ιταλοί μέσω της συμμάχου του άξονα Αλβανίας, επιτίθενται και ηττώνται από την Ελλάδα. Οι Γερμανοί καταφτάνουν για στήριξη καθυστερώντας την εμπλοκή τους στο μέτωπο της Ρωσίας με καταστροφικά για αυτούς αποτελέσματα. Οι σύμμαχοι, έχοντας σημαντικότερα πράγματα να κάνουν, μας αφήνουν στο έλεος των Ναζί. Σημειώστε 400,000 νεκρούς δίπλα σε μία πλήρως καταρρέουσα υποδομή.

• 1946 και ως «αντάλλαγμα» για τη στήριξη που προσφέραμε στους συμμάχους στον Β’ Παγκόσμιο, το λιμό, το ολοκαύτωμα και την τεράστια οικονομική καταστροφή, Βρετανοί, Ρώσοι και Αμερικάνοι επιλέγουν την Ελλάδα ως σκακιέρα για να λύσουν τις διαφορές τους. Δεχόμαστε να φιλοξενήσουμε το συμβάν. Οι συνέπειες του εμφύλιου πολιτικά, οικονομικά και κοινωνικά ελπίζω για όλους γνωστές.

• 1967 και οι «σύμμαχοι» Αμερικανοί (Προμηθεύς) φυτεύουν τη χούντα των συνταγματαρχών αφού Γ. Παπανδρέου, Κ. Μητσοτάκης, Κωνσταντίνος Β’ ένωση κεντρώων και διάφοροι άλλοι δεν καταφέρνουν να λύσουν τις διαφορές τους

• 1974 και ως αντάλλαγμα για την πτώση της χούντας (αλλά και ως τιμωρία από τους Βρετανούς για τον επαναστατικό αγώνα της ΕΟΚΑ εναντίον τους 1955-59) η μισή Κύπρος αφήνεται έρμαιο στα σαγόνια των Τούρκων. Πρόφαση φυσικά ο Κυπριακός εμφύλιος και το πραξικόπημα.

• 1974-2011 Με μία σειρά από διαδοχικά αποτυχημένες οικογενειοκρατικές κυβερνήσεις και αντιπολίτευση-σαμποτάζ από την αριστερά, καταφέρνουμε να απολέσουμε την επιρροή μας στα Βαλκάνια, το ενδεχόμενο δημιουργίας βιομηχανίας, την εύνοια των Αμερικανών και του ΝΑΤΟ, να συμμαχήσουμε με όλες τις αδύναμες αραβικές πλευρές αποξενώνοντας το Εβραϊκό λόμπυ, να χάσουμε την ευκαιρία να τεθούμε υπό την προστασία της Ρωσίας (αγωγός) , να ξεπουλάμε λιμάνια στους Κινέζους, να δεχόμαστε καθημερινά εναέριες παραβιάσεις από τους «φίλους γείτονες» που αποβιβάζονται ατιμώρητα στα νησιά μας (Ίμια), να χάνουμε το διπλωματικό πόλεμο απέναντι σε μία χούφτα ανθρώπων που έχουν επίπεδο ζωής, τεχνογνωσία και πολιτικό σύστημα από το μεσαίωνα, να καταναλώνουμε δανεικά για τις επόμενες τρεις γενιές ποζάροντας με άνεση έμπειρου life-styler, να εξυπηρετούμε ως αποδιοπομπαίος τράγος για το επερχόμενο παγκόσμιο κραχ και να μην έχουμε το δικαίωμα εξόρυξης φυσικού πλούτου στην αμφισβητούμενη ΑΟΖ μας (ας είναι καλά οι Κύπριοι που επιτέλους όρθωσαν ανάστημα).

Ναι αγαπητέ φίλε…όντως οι Εβραίοι και μόνο αυτοί φταίνε για όλες τις κατά συρροή στρατηγικές αποτυχίες των τελευταίων ετών και όχι το φτωχό μας το γκιαούρικο κεφάλι. Οι Εβραίοι και εγώ, αφού για άλλη μία Κυριακή παρασύρθηκα και το χρησιμοποίησα το ρημάδι αντί να δεχτώ πως εμείς δε φταίμε σε τίποτα για την κατάντια μας.

Βασίλης Αντωνάς