Έχουν περάσει πάνω από 20 χρόνια, από τότε που για πρώτη φορά πέρασα το κατώφλι του Red Lion, της Αγγλικής Pub στο Παγκράτι. Θυμάμαι ακόμα την αίσθηση ζεστασιάς, ασφάλειας και οικειότητας που μου δημιουργήθηκε και την ευκολία με την οποία έπιασα κουβέντα με τον μπάρμαν και ιδιοκτήτη, τον κύριο Παντελή. Τα θυμάμαι ακόμα αυτά, γιατί παραμένουν αναλλοίωτα κάθε φορά που ξεκλέβω μία-δύο ώρες για να πιώ μια βαρελίσια μπύρα, να μασουλήσω μερικά φιστίκια και να ξεφύγω από τη πεζή και ενίοτε ψεύτικη καθημερινότητα.
Ταυτόχρονα με κυριεύει και μία αίσθηση ευγνωμοσύνης για τη τύχη που είχα να βρεθώ εκεί στα πρώτα μου εφηβικά χρόνια. Σαν εγγύηση προστασίας φαντάζει τώρα κοιτώντας πίσω στο παρελθόν από στέκια αλλιώτικα, όπου στον μπάρμαν δε μπορείς να μιλήσεις, όχι μόνο γιατί η μουσική είναι υπερβολικά δυνατή και αυτός δεν ενδιαφέρεται να σε ακούσει, αλλά και γιατί τα νοθευμένα ποτά και ενδεχομένως οι υπόλοιπες ουσίες που πρέπει να καταναλώσεις για να πάψεις να είσαι ο εαυτός σου, κάνουν την ανθρώπινη επαφή πολυτέλεια.
Στο Red Lion η ανθρώπινη επαφή είναι προϋπόθεση, και κάθε φορά που θα γυρίσεις το κεφάλι, για να πεις ένα «Καλησπέρα, πως πάει σήμερα…;», όλο και κάποιον ενδιαφέρον άνθρωπο θα συναντήσεις. Έχω φύγει από εκεί, με ποιητικές συλλογές υπογεγραμμένες από το δημιουργό, με γνώσεις γύρω από τη θαλάσσια βιολογία από ειδικό επιστήμονα…μέχρι και με μοσχάρι κοκκινιστό σε πακέτο έχω φύγει, δημιουργία ερασιτέχνη σεφ ο οποίος επέμενε να το δοκιμάσω.
Σας λέω, είναι ένα απίθανο μέρος. Από τη ξύλινη μπάρα και τους κόκκινους καναπέδες, μέχρι τα σπίρτα και τα χαρτονομίσματα από όλο τον κόσμο, τις παμπάλαιες αφίσες και τη γωνία με τα darts, κάθε πόρος αυτού του μέρους αναβλύζει ατμόσφαιρα και ιστορία.
Εάν είστε γονέας και ανησυχείτε για τα στέκια που συχνάζει το παιδί σας, κεράστε το μια μπύρα στο Red Lion. Αν όχι και οι δύο, τότε τουλάχιστον ο ένας από εσάς, θα γίνει σίγουρα μόνιμος θαμώνας.
Βασίλης Αντωνάς
* Στη φωτογραφία διακρίνονται δεξιά ο Παντελής, αριστερά ο γιός του και στη μέση ευτυχισμένος πελάτης
