Red Lion: Διαχρονική Αξία (Το Α κεφαλαίο)

Έχουν περάσει πάνω από 20 χρόνια, από τότε που για πρώτη φορά πέρασα το κατώφλι του Red Lion, της Αγγλικής Pub στο Παγκράτι. Θυμάμαι ακόμα την αίσθηση ζεστασιάς, ασφάλειας και οικειότητας που μου δημιουργήθηκε και την ευκολία με την οποία έπιασα κουβέντα με τον μπάρμαν και ιδιοκτήτη, τον κύριο Παντελή. Τα θυμάμαι ακόμα αυτά, γιατί παραμένουν αναλλοίωτα κάθε φορά που ξεκλέβω μία-δύο ώρες για να πιώ μια βαρελίσια μπύρα, να μασουλήσω μερικά φιστίκια και να ξεφύγω από τη πεζή και ενίοτε ψεύτικη καθημερινότητα.

Ταυτόχρονα με κυριεύει και μία αίσθηση ευγνωμοσύνης για τη τύχη που είχα να βρεθώ εκεί στα πρώτα μου εφηβικά χρόνια. Σαν εγγύηση προστασίας φαντάζει τώρα κοιτώντας πίσω στο παρελθόν από στέκια αλλιώτικα, όπου στον μπάρμαν δε μπορείς να μιλήσεις, όχι μόνο γιατί η μουσική είναι υπερβολικά δυνατή και αυτός δεν ενδιαφέρεται να σε ακούσει, αλλά και γιατί τα νοθευμένα ποτά και ενδεχομένως οι υπόλοιπες ουσίες που πρέπει να καταναλώσεις για να πάψεις να είσαι ο εαυτός σου, κάνουν την ανθρώπινη επαφή πολυτέλεια.

Στο Red Lion η ανθρώπινη επαφή είναι προϋπόθεση, και κάθε φορά που θα γυρίσεις το κεφάλι, για να πεις ένα «Καλησπέρα, πως πάει σήμερα…;», όλο και κάποιον ενδιαφέρον άνθρωπο θα συναντήσεις. Έχω φύγει από εκεί, με ποιητικές συλλογές υπογεγραμμένες από το δημιουργό, με γνώσεις γύρω από τη θαλάσσια βιολογία από ειδικό επιστήμονα…μέχρι και με μοσχάρι κοκκινιστό σε πακέτο έχω φύγει, δημιουργία ερασιτέχνη σεφ ο οποίος επέμενε να το δοκιμάσω.

Σας λέω, είναι ένα απίθανο μέρος. Από τη ξύλινη μπάρα και τους κόκκινους καναπέδες, μέχρι τα σπίρτα και τα χαρτονομίσματα από όλο τον κόσμο, τις παμπάλαιες αφίσες και τη γωνία με τα darts, κάθε πόρος αυτού του μέρους αναβλύζει ατμόσφαιρα και ιστορία.

Εάν είστε γονέας και ανησυχείτε για τα στέκια που συχνάζει το παιδί σας, κεράστε το μια μπύρα στο Red Lion. Αν όχι και οι δύο, τότε τουλάχιστον ο ένας από εσάς, θα γίνει σίγουρα μόνιμος θαμώνας.

Βασίλης Αντωνάς

* Στη φωτογραφία διακρίνονται δεξιά ο Παντελής, αριστερά ο γιός του και στη μέση ευτυχισμένος πελάτης

Ανθρώπινες Σχέσεις: Ότι Λάμπει δεν Είναι Χρυσός*

Το άρθρο παραχωρήθηκε από την Ηρώ Φραγκάκη και βασίζεται σε εκτεταμένη έρευνά της.*

Στις αρχές του 21ου αιώνα ο σύγχρονος άνθρωπος καλείται να αντιμετωπίσει μια πληθώρα αγχογόνων καταστάσεων ζώντας μέσα στο ατελείωτο κυνηγητό της «υλικής ευτυχίας», η δίνη του οποίου παρασέρνει τον ίδιο μας τον εαυτό αλλά και τις σχέσεις μας. Παρόλα αυτά, βασική προτεραιότητα για κάθε άνθρωπο παραμένει η σχέση του με τους άλλους, αφού κατά βάθος όλοι χρειαζόμαστε ένα ανθρώπινο άγγιγμα για να είμαστε ευτυχισμένοι. Αντιμέτωπος , λοιπόν, ο εαυτός μας με το σύγχρονο τρόπο ζωής παλεύει να αντεπεξέλθει με τις δικές του άμυνες και τα δικά του όπλα για να καταφέρει για να βρει την ευτυχία του, με αποτέλεσμα ο καθένας από εμάς να διαθέτει ένα δικό του μηχανισμό που καθορίζει σημαντικά και την προσωπικότητά μας.

Έτσι, δημιουργούνται διάφοροι τύποι προσωπικότητας που συνδέονται περίτεχνα στο κουβάρι των ανθρώπινων σχέσεων (και στην ακραία τους μορφή αποτελούν ένα είδος διαταραχής) ανάμεσα στους οποίους είναι και ο ναρκισσιστής και ο οριακός, που αποτελούν χαρακτηριστικό παράδειγμα, καθώς δημιουργείται συχνά μια σχέση ανάμεσά τους.

Ο ναρκισσιστής είναι ένας άνθρωπος που αποπνέει έναν αέρα δύναμης και επιτυχίας έχοντας την αίσθηση του μεγαλείου και της σπουδαιότητας και αναζητά έναν άνθρωπο που να του δείχνει συνεχώς το θαυμασμό και την αποδοχή του και έτσι να λειτουργεί σαν καθρέφτης του εαυτού του (James & Masterson, 1988). Δεν ενδιαφέρεται για τα συναισθήματα των άλλων και συχνά τους αντιμετωπίζει με αδιαφορία και υποτίμηση. Σύμφωνα με την ψυχαναλυτική θεωρία του Freud, ο ναρκισσιστής διαθέτει μια επιφανειακή αυτοπεποίθηση, κάτω από την οποία, όμως, κρύβεται ένα τραυματισμένο εγώ γεμάτο από συναισθήματα έντονου εσωτερικού θυμού και ανασφάλειας. Παράλληλα, ο οριακός είναι ο άνθρωπος που διακατέχεται από έντονη ανασφάλεια, συναισθηματική αστάθεια και έναν ακατανίκητο φόβο εγκατάλειψης. Σύμφωνα με τη Melanie Klein, ο οριακός αμφιταλαντεύεται συχνά ανάμεσα σε συναισθήματα εξιδανίκευσης και υποτίμησης του συντρόφου του λόγω της δικής του εσωτερικής ανασφάλειας και προβάλλει στον άλλον αυτά που στην πραγματικότητα πιστεύει ο ίδιος για τον εαυτό του. Ο οριακός έχει ανάγκη δίπλα του έναν άνθρωπο για να στηριχθεί επάνω του, να αποποιηθεί των ευθυνών του και να νιώσει στοργή και ασφάλεια, προσπαθώντας έτσι να καλύψει τα συναισθήματα κατωτερότητας και το εσωτερικό άγχος που νιώθει.

Αυτοί, λοιπόν, οι δύο τύποι προσωπικότητας συχνά συνάπτουν σχέση μεταξύ τους γιατί βρίσκουν ο ένας στον άλλο το κατάλληλο έδαφος για να καλύψουν τις εσωτερικές του ανάγκες και να διατηρήσουν την παθολογία τους. Πρόκειται για δύο τύπους προσωπικότητας που αλληλοσυμπληρώνονται, γιατί κατά βάθος βιώνουν παρόμοια συναισθήματα μειονεξίας που εκφράζονται με διαφορετικό τρόπο. Ο οριακός , δηλαδή, κρέμεται πάνω από το ναρκισσιστή για να νιώσει ασφάλεια και ο ναρκισσιστής βρίσκει στο πρόσωπο του οριακού το θαυμασμό και την επιβεβαίωση που χρειάζεται. Για να στηρίξουμε αυτή την άποψή μας για την έλξη αυτών των ατόμων, πραγματοποιήσαμε μια μικρή έρευνα που μελετά τόσο τα ναρκισσιστικά και τα οριακά χαρακτηριστικά όσο και το μοντέλο της σχέσης διαφόρων ζευγαριών της ελληνικής πραγματικότητας, με στόχο να ανακαλύψουμε αν όντως συναντάται συχνά το μοντέλο σχέσης ναρκισσιστής-οριακός. Το δείγμα μας είναι συμπτωματικό και αποτελείται από ζευγάρια ηλικίας 18-35 ετών που έχουν σχέση πάνω από ένα χρόνο και είναι είτε φοιτητές είτε εργαζόμενοι. Η έρευνά μας χρησιμοποιεί ένα ερωτηματολόγιο που αποτελείται από 10 ερωτήσεις κλειστού τύπου που διαχωρίζουν τα χαρακτηριστικά του οριακού και του ναρκισσιστή και μελετούν το μοντέλο της σχέσης τους και από τις απαντήσεις προκύπτουν πέντε τύποι προσωπικότητας: ο οριακός, ο ναρκισσιστής, αυτός που τείνει προς το ναρκισσισμό, αυτός που έχει μια τάση προς τα οριακά χαρακτηριστικά και αυτός που ισορροπεί ανάμεσα στις δύο κατηγορίες.

Τα αποτελέσματά μας ήταν τα εξής:

· Το 40% των ατόμων παρουσιάζει ναρκισσιστικά χαρακτηριστικά.
· Το 15% παρουσιάζει μια τάση προς το ναρκισσισμό.
· Το 20% των ατόμων ισορροπεί ανάμεσα στις δύο κατηγορίες.
· Το 25% παρουσιάζει μια τάση προς τα οριακά χαρακτηριστικά.
· Δεν εμφανίζονται άτομα που να χαρακτηρίζονται απόλυτα από τα οριακά χαρακτηριστικά.

Όσον αφορά στο μοντέλο σχέσης των ζευγαριών προκύπτει ότι:

· Το 40% των σχέσεων έχουν το μοντέλο ναρκισσιστής- τείνει προς οριακός.
· Το 10% έχουν το μοντέλο τάση προς ναρκισσιστή-τάση προς οριακό.
· Το 10% έχουν το μοντέλο ναρκισσιστής-ισορροπημένος.
· Το 10% έχουν το μοντέλο ισορροπημένος-τείνει προς ναρκισσιστής.
· Το 10% έχουν το μοντέλο ισορροπημένος-ισορροπημένος.
· Το 10% έχουν το μοντέλο ναρκισσιστής-ναρκισσιστής.
· Το 10% έχουν το μοντέλο ναρκισσιστής-τείνει προς ναρκισσιστής.
· Δεν εμφανίζεται κανένα ζευγάρι με το μοντέλο οριακός-οριακός.

Αρχικά, θα ήθελα να τονίσω ότι το 40% του δείγματος παρουσιάζει ναρκισσιστικά χαρακτηριστικά, ενώ μόνο το 25% παρουσιάζει μια τάση προς τα οριακά χαρακτηριστικά, στοιχείο που μας οδηγεί στη σκέψη ότι είναι πιο εύκολο να εκφράσει κάποιος ναρκισσιστικά χαρακτηριστικά παρά οριακά και κατ’ επέκταση να υιοθετήσει μηχανισμούς άμυνας ναρκισσιστικής φύσεως. Λαμβάνοντας υπόψη ότι το δείγμα μας αποτελείται από άτομα ηλικίας 18-35, συμπεραίνουμε ότι αυτή η έντονη ναρκισσιστική τάση μπορεί να σχετίζεται και με τις απαιτήσεις της σύγχρονης κοινωνίας που προωθεί το μοντέλο του ναρκισσιστικού προσώπου, καθώς επιβάλλει στους ανθρώπους να φαίνονται πάντα δυνατοί και άτρωτοι και δε δέχεται τις ανθρώπινες αδυναμίες. Επίσης, ένα σημαντικό ποσοστό, της τάξεως του 40%, των σχέσεων που μελετήθηκαν πληρούν τις προϋποθέσεις του μοντέλου ναρκισσιστής-οριακός και εμφανίζουν μια σταθερότητα στους ρόλους τους μέσα στη σχέση. Το στοιχείο αυτό επιβεβαιώνει την υπόθεσή μας για τη συχνή δημιουργία σχέσης ανάμεσα σε έναν οριακό και ένα ναρκισσιστή που προσπαθούν ενδόμυχα να καλύψουν τις εσωτερικές τους ανάγκες και ανασφάλειες. Τέλος, αξίζει να σημειώσουμε ότι δε συναντήσαμε το μοντέλο σχέσης οριακός-οριακός, γεγονός που μας οδηγεί στην υπόθεση ότι είναι δύσκολο να δημιουργηθεί μια σχέση ανάμεσα σε δύο οριακούς, καθώς χαρακτηρίζονται και οι δύο από συναισθήματα κατωτερότητας και ανασφάλειας και δεν μπορούν να καλύψουν τα συναισθηματικά κενά τους. Αυτή η μικρή και σίγουρα όχι καταληκτική έρευνα δίνει μια ενδεικτική εικόνα για τα μοντέλα των σχέσεων της σύγχρονης εποχής, χωρίς όμως να μπορεί να γενικεύσει τα συμπεράσματά της σε όλο τον πληθυσμό, καθώς το δείγμα της είναι μικρό ενώ το φάσμα των ανθρώπινων ιδιαιτεροτήτων τεράστιο.

Η σύμπραξη, λοιπόν, αυτών των δύο τύπων ατόμων μπορεί φαινομενικά να οδηγεί σε μια αρμονική σχέση, όμως στην πραγματικότητα εξυπηρετεί τις εσωτερικές ανασφάλειες των δύο ατόμων και διατηρεί την παθολογία τους, ενώ οι ουσιαστικές σχέσεις πρέπει να διέπονται από αληθινά συναισθήματα αγάπης και στοργής για τον άλλο.

Θα ήθελα να ευχαριστήσω τον κύριο Βασίλη Αντωνά, Διευθύνοντα Σύμβουλο της Impact, για την πολύτιμη βοήθειά του.

Ηρώ Φραγκάκη
Εφημερίδα Κηφισιά 2009

Η Ανευθυνότητα της Αυτό-Υποβάθμισης

Στο ηλεκτρονικό μου γραμματοκιβώτιο έφτασε πριν δύο μέρες μία «έρευνα» η οποία ζητούσε να ψηφίσουμε τους 100 μεγαλύτερους Έλληνες «μ_____ς» όλων των εποχών. «Θα έχει κάποιους γραφικούς», σκέφτηκα μέσα μου, μισοχαμογελώντας…Ανοίγοντάς το, προς μεγάλη μου έκπληξη διαπίστωσα πως ο κατάλογος περιλάμβανε ονόματα όπως ο Μέγας Αλέξανδρος, ο Πλάτων, ο Κωνσταντίνος Παλαιολόγος, αλλά και τις περισσότερες σύγχρονες πολιτικές φιγούρες της νεότερης Ελληνικής ιστορίας. Παρόλο που το χιούμορ δεν έλειπε, το όλο κατασκεύασμα θύμιζε πολύ ανθελληνική προπαγάνδα όπως αυτές που πολλές φορές συναντάμε σε εθνικιστικές Σκοπιανές, Τουρκικές και Βουλγάρικες ιστοσελίδες (αντίστοιχες των οποίων φυσικά υπάρχουν και από την πλευρά μας).

Εάν αυτό κατασκευάστηκε από ξένους ανθέλληνες με αντικρουόμενα συμφέροντα, τότε αυτό συνέβη στο θεωρητικά αποδεκτό πλαίσιο της πολιτικής διαμάχης, έστω και με αυτό το θρασύδειλο τρόπο. Αυτό όμως το οποίο φαντάζει απόλυτα τρομακτικό, είναι το ενδεχόμενο ότι αυτή η ιστοσελίδα να κατασκευάστηκε από Έλληνες.

Κοιτώντας πίσω τις τελευταίες δεκαετίες, νοιώθω να έχω υπάρξει στόχος μίας πλύσης εγκεφάλου που σκοπό έχει να διοχετεύσει και να εδραιώσει εσκεμμένα την κατώτερη ποιότητα που χαρακτηρίζει τον Έλληνα πολίτη και το Ελληνικό κράτος (και αποφεύγω την κατακριτέα πλέον λέξη «έθνος» για να αποτρέψω τον κίνδυνο του να στιγματιστώ «εθνικιστής) στο συλλογικό υποσυνείδητό μας. Από τα θέατρα, τις επιθεωρήσεις και το δημοσιογραφικό μας κόσμο (3 οντότητες που λίγο απέχουν η μία από την άλλη), μέχρι την καθημερινή μας ατομική ηττοπάθεια, τον «ωχαδερφισμό» και το «έλα μωρέ τώρα», έχουμε καταφέρει να πείσουμε τον εαυτό μας πως όχι μόνο δεν αξίζουμε τίποτα, αλλά και πως δεν αξίζουμε να αξίζουμε τίποτα. Η ανακούφιση αυτής της εξέλιξης φυσικά, είναι η αποποίηση οποιασδήποτε ευθύνης για την αλλαγή ή βελτίωση της κατάστασης· και στην Ελλάδα του σήμερα το να μην έχεις ευθύνη, είναι μάλλον η προτεραιότητά μας.

Από την άλλη, παρακολουθώντας όπως οι περισσότεροι, τις παραγωγές του «Hollywood» (συμπεριλαμβανομένων των Αμερικάνικων προεκλογικών εκστρατειών, του CNN, του NBC και διαφόρων άλλων θεαματικών αγωγών της Αμερικάνικης «ανωτερότητας»), αλλά και έχοντας επισκεφτεί αρκετές φορές την Αμερική, δεν μπορώ παρά να θαυμάσω το πώς μία χώρα με λίγες εκατοντάδες χρόνια ιστορίας, η οποία έχει πετσοκόψει εκατομμύρια άλλων λαών (καταφέρνοντας ταυτόχρονα να πουλήσει τις πράξεις της ως ηρωικές παρεμβάσεις για το παγκόσμιο καλό), και της οποίας η απληστία ευθύνεται ως επί το πλείστον για την οικονομική κρίση, κατοικείται από ανθρώπους που τολμούν να έχουν τη σημαία έξω από το σπίτι τους, τραγουδούν με πάθος τον εθνικό τους ύμνο και έχουν καταφέρει τα αρχικά US (η NY, LA κλπ.) να αποτελούν σύμβολά μόδας και έμπνευσης για τους υπόλοιπους από εμάς. (Μόλις χθες είδα έναν νεαρό ο οποίος φορούσε μπλουζάκι που ανέγραφε “US Arrogant” (Ηνωμένες Πολιτείες Υπεροψία) με την Αμερικάνικη σημαία σε περίοπτη θέση και μέγεθος, και ο οποίος είτε ήξερε τι φορούσε είτε όχι, το ίδιο στέλεχος αγέλης καθίσταται). Φανταστείτε να φορούσε μπλουζάκι με την Ελληνική σημαία, για παράδειγμα, με τις λέξεις Ελλάς Ακέραιη και Ενωμένη…το πιο πιθανό θα ήταν, η Ελληνική μας αστυνομία, την οποία με το νεοφιλελευθερισμό μας έχουμε καταφέρει να ευνουχίσουμε, να τον συλλάμβανε ως μέλος Εθνικιστικής οργάνωσης…ή ακόμα και αν το γλύτωνε αυτό, να τον περιθωριοποιούσαμε οι υπόλοιποι.

Συνεχίστε έτσι λοιπόν φίλοι Έλληνες, χλευάζοντας τον εαυτό σας, υποκύπτοντας στα ξένα συμφέροντα, αποδεχόμενοι τη μοίρα σας, και φορώντας μεγάλες Αμερικάνικες σημαίες στα μπλουζάκια σας…γιατί η Ελληνική, για την οποία έπεσαν και μάτωσαν άντρες και γυναίκες που ένοιωθαν πως άξιζε την υπεράσπιση και την αγάπη τους, όπως φαίνεται μας πέφτει. λίγη. Αα…και μην ξεχάσετε πριν πάτε για να παρακολουθήσετε την τελευταία περιπέτεια που δείχνει το πώς οι καλοί Αμερικάνοι έσωσαν τον πλανήτη, να ψηφίσετε και το μεγαλύτερο Έλληνα μ____α όλων των εποχών. Κάπου στη λίστα, πρέπει να είναι όλων τα όνοματά μας.

Βασίλης Αντωνάς

Εφημερίδα Κηφισιά 2009

Εκδήλωση με θέμα «Project Manager: Coach, Ηγέτης, Οραματιστής»

Την Πέμπτη 12 Μαρτίου 2009, το PMI Greece οργανώνει εκδήλωση με καλεσμένο ομιλητή τον Βασίλη Αντωνά. Η ομιλία θα λάβει χώρα μεταξύ 18:15 και 19:00

ΣΥΝΤΟΜΗ ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗΣ
Χέοπας, Αλέξανδρος, Μπρουνέλ, Στράους…Διαχείριση έργου ή Ηγεσία; Εδώ και πέντε χιλιάδες χρόνια σχεδόν, τα περισσότερα μεγάλα κατορθώματα έχουν επιτευχθεί μέσα από δυναμική επικοινωνία, αξιοποίηση ταλέντου, κινητοποίηση, στρατηγική πειθαρχεία και όραμα. Οι Ηγετικές Ικανότητες στη διαχείριση έργου ήταν πάντα προϋπόθεση. Σε μία εποχή δύσκολη, ανταγωνιστική και ευμετάβλητη όσοι παραλείψουν να τις αναπτύξουν και να τις εφαρμόσουν, θα πληρώσουνε βαρύ τίμημα. Όσοι τις αξιοποιήσουν, θα αποκτήσουν ανταγωνιστικό πλεονέκτημα.

ΧΩΡΟΣ ΕΚΔΗΛΩΣΗΣ
Η εκδήλωση και η Γ.Σ. θα πραγματοποιηθεί στο αμφιθέατρο της εταιρείας JP AVAX (Αμαρουσίου – Χαλανδρίου 16 και Δελφών) που παραχωρείται ευγενικά από την JP AVAX για τον σκοπό της εκδήλωσης.

Περισσότερες Λεπτομέρειες εδώ:

http://www.pmi-greece.org/gr/events/event-03-09.html

Παρουσίαση 14 Μαρτίου 2009-"Μνήμες, Όνειρα, Αντανακλάσεις"

Το Σάββατο 14 Μαρτίου θα φιλοξενηθώ ως ομιλητής από την Ελληνική Εταιρία Συμβουλευτικής, στο πλαίσιο της ΒΙΩΜΑΤΙΚΗΣ ΔΙΗΜΕΡΙΔΑΣ " Η ΖΩΗ ΜΑΣ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΑ ΟΝΕΙΡΑ", 14 &15 ΜΑΡΤΙΟΥ 2009, ΧΑΡΟΚΟΠΕΙΟ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ, ΕΛ. ΒΕΝΙΖΕΛΟΥ 70, ΚΑΛΛΙΘΕΑ.

ΠΕΡΙΣΣΌΤΕΡΕΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ ΚΑΙ ΑΙΤΗΣΕΙΣ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗΣ ΘΑ ΒΡΕΙΤΕ ΕΔΩ:

http://www.hac.com.gr/SemsDetails.asp?id=4&uUrl=6/3/200969317,33

«Αρχέτυπα, συλλογικό ασυνείδητο, αλχημεία, σύμβολα…ο κόσμος του Καρλ Γιουνγκ φαντάζει ονειρικός και παραμυθένιος ακόμα και στον μυημένο. Και όντος ο παράξενος αυτός άντρας, είχε ανακαλύψει τον τρόπο να συνδέει την εσωτερική με την εξωτερική πραγματικότητα. Ερμηνεύοντας και περιγράφοντας με ακρίβεια αυτό που οι υπόλοιποι από εμάς βιώνουν ως μία εμπειρία που κρατά ελάχιστα και η οποία παραμένει φευγαλέα και μυστήρια, κατόρθωσε να ξεκλειδώσει πτυχές της ανθρώπινης ψυχής που στις περισσότερες περιπτώσεις μένουν θαμμένες αρκετά βαθειά κάτω από τη συνείδηση. Και όχημα για αυτές τις περιηγήσεις, υπήρξε το όνειρο. Όπως ο ίδιος αναφέρει στις πρώτες κιόλας σελίδες του Ο Άνθρωπος και τα Σύμβολά του, «Σαν γενικός κανόνας, η ασυνείδητη διάσταση ενός γεγονότος αποκαλύπτεται μέσα από τα όνειρα, όπου παρουσιάζεται όχι ως λογική σκέψη, αλλά ως συμβολική αναπαράσταση». Με την πυξίδα αυτού του μεγάλου ερευνητή της ψυχής, θα επιχειρήσουμε να αποκρυπτογραφήσουμε και εμείς τις συμβολικές αναπαραστάσεις των ονείρων μας…