Χθες βράδυ είχα μία ενδιαφέρουσα συζήτηση με ένα νεαρό φίλο μου, ο οποίος έχει ευλογηθεί με το δώρο του υψηλού δείκτη ευφυΐας αλλά αντιμετωπίζει κάποιες δυσκολίες στις διαπροσωπικές του επαφές. Με αφορμή ένα περιστατικό το οποίο δημιούργησε εντάσεις στο κοινό μας κύκλο, διερευνήσαμε τα πλεονεκτήματα που απολαμβάνουμε όταν η επικοινωνία με τους γύρω μας είναι εποικοδομητική, θετική και αμοιβαία ευχάριστη. Ο φίλος μου υποστήριξε πως εάν και προσπαθεί να βελτιώσει τη ποιότητα των διαδραστικών του συνδιαλλαγών, αυτό δεν αποτελεί απαραίτητα προϋπόθεση για την εξέλιξη και τη βελτίωσή του. Μέχρι ενός σημείου, αυτό ισχύει και πολλοί ταλαντούχοι άνθρωποι συνεισφέρουν και πετυχαίνουν λόγο του ταλέντου τους, των δεξιοτήτων τους και των επιτευγμάτων τους. Ο μαθηματικός Τζον Νας (τον οποίο πρόσφατα υποδύθηκε ο Ράσελ Κρόου), λόγου χάρη, είναι ένα από αυτά τα παραδείγματα, όπως ίσως και ο Σοπενχάουερ. Στο κάτω-κάτω ποιός θέλει να περιτριγυρίζεται από άτομα χαμηλότερου δυναμικού που όχι μόνο δεν σε καταλαβαίνουν αλλά και σε αποσπούν από το έργο σου;
Από την άλλη βέβαια (και πέραν του ότι δεν είμαστε όλοι ιδιοφυίες) η ιστορία έχει γραφτεί και διαμορφωθεί από άτομα τα οποία κατάφεραν να επεκτείνουν το κύκλο της επιρροής τους με το να εμπνέουν, να παροτρύνουν και να ηγούνται δια παραδείγματος. Από ήρωες της αρχαιότητας όπως ο Αλέξανδρος και ο Λεωνίδας, μέχρι τον Τσόρτσιλ, τον Κάστρο και τον Μαντέλα του εικοστού αιώνα η ιστορία έχει γραφτεί ως επί το πλείστον από ηγέτες και καθοδηγητές. Και σε αυτήν όμως την περίπτωση, δεν μπορούμε όλοι να μοιάσουμε σε αυτές τις προσωπικότητες. Μπορούμε όμως μέσα από την επικοινωνία, τη συνεργασία και τον αμοιβαίο σεβασμό να προωθήσουμε τους στόχους μας, να διευκολύνουμε την καθημερινότητά μας και να εδραιώσουμε ένα κλίμα αλληλοϋποστήριξης με τους γύρω μας. Στην περίπτωση δε που μπορούμε να συνδυάσουμε τα παραπάνω με την ατομική μας εξέλιξη και πρόοδο, τότε θα έχουμε ανεβάσει κατακόρυφα τις πιθανότητες της επιτυχίας μας, της ευτυχίας μας και της αρμονικής συνύπαρξης με τους γύρω μας.
Βασίλης Αντωνάς
Από την άλλη βέβαια (και πέραν του ότι δεν είμαστε όλοι ιδιοφυίες) η ιστορία έχει γραφτεί και διαμορφωθεί από άτομα τα οποία κατάφεραν να επεκτείνουν το κύκλο της επιρροής τους με το να εμπνέουν, να παροτρύνουν και να ηγούνται δια παραδείγματος. Από ήρωες της αρχαιότητας όπως ο Αλέξανδρος και ο Λεωνίδας, μέχρι τον Τσόρτσιλ, τον Κάστρο και τον Μαντέλα του εικοστού αιώνα η ιστορία έχει γραφτεί ως επί το πλείστον από ηγέτες και καθοδηγητές. Και σε αυτήν όμως την περίπτωση, δεν μπορούμε όλοι να μοιάσουμε σε αυτές τις προσωπικότητες. Μπορούμε όμως μέσα από την επικοινωνία, τη συνεργασία και τον αμοιβαίο σεβασμό να προωθήσουμε τους στόχους μας, να διευκολύνουμε την καθημερινότητά μας και να εδραιώσουμε ένα κλίμα αλληλοϋποστήριξης με τους γύρω μας. Στην περίπτωση δε που μπορούμε να συνδυάσουμε τα παραπάνω με την ατομική μας εξέλιξη και πρόοδο, τότε θα έχουμε ανεβάσει κατακόρυφα τις πιθανότητες της επιτυχίας μας, της ευτυχίας μας και της αρμονικής συνύπαρξης με τους γύρω μας.
Βασίλης Αντωνάς
(Εφημερίδα Κηφισιά 2008)
